La crueldat, com quansevol vici, no ha de tenir cap motiu, nomès la oportunitat per executarla...

dimecres

Uteros y matrices

No sé si puedo atreverme a mirar atrás, el muy atrás, el atrás de todo, el empiezo, la eclosión del huevo que me creó, no sé si debo, poder no puedo, por desangramiento puro, por hemorragia mortal. Y de nuevo lo escuché otra vez, una vez más, y otra, y hoy más aún, cara a cara, como las mujeres deben dirigirse, cara a cara.....y decir y oír, lo que jamás debe decirse y mucho menos escucharse, el útero materno reniega de su fruto y lo vomita constantemente, año tras año, mes tras mes....hasta los años que tengo deberían ser  los suficientes para saber taparme los oídos para no tener que oír lo que me haces escuchar de tus labios. Preferí escuchar, para vencer el desmerecimiento que me crearon al nacer. Consciente en mi plenitud que no sabe lo que dice pero consciente de que por algo si lo dice. ¿cómo se puede? diciéndolo, sólo diciéndolo....¿No quieres un café con leche? Callo, me sumerjo en mi mutismo, por no desvariar lo que he escuchado, y no, no quiero café alguno, ni con leche ni con azúcar, quiero una matriz y volver a ella....pero no quiero café después de tus palabras.....no quiero nada.....porque nada me puedes dar, porque no sabes, por eso te perdono y me perdono del amor que no me hiciste sentir jamás.

2 comentaris:

NEUSKHA ha dit...

Entiendo....entiendo muy bien, demasiado incluso....¿dónde estás?

Little Lady Rocker ha dit...

Gracias por tu visita a mi blog! "si tu supieras lo que es ver al sol morirse de ganas de dar de lleno en la pared de un cuarto sin ventanas" me ha venido a la cabeza tras leerlo ...Un saludo