La crueldat, com quansevol vici, no ha de tenir cap motiu, nomès la oportunitat per executarla...

dissabte

Rayos de memoria


Si alcanzan las fuerzas
unos trozos de memoria
 quedaron esparcidos
y penetran como rayos
en mi.


Si proclamo que furtivas
las fuerzas me abandonaron
despacio y calladamente
sin olvidar los rayos
que dorados giran


Si me miento arrancando fuerzas
que no toco es para no sucumbir
por su poco aliento


Por seguir atesorando rayos
y momentos que sutiles
calientan mis pasos


2 comentaris:

Anònim ha dit...

Seguir atesorando momentos para no sucumbir al abandono.
Me han encantado las imágenes, muchísimo. Me preguntaba si eras tu, reina de las nieves con trenzas, jeje.

Molts petonets!!

Frida la llorona ha dit...

Bellaaaaa Vane...era yo, si, era yo....fent el que ja no puc fer, pero malgrat tot...ho intento, amb dos...ja saps...deixonsis.
Petons sincers amiga meva...