La crueldat, com quansevol vici, no ha de tenir cap motiu, nomès la oportunitat per executarla...

dijous

Ahora vamos envueltos en consignas hermosas

Las mañanas cambiaron su signo conocido.
Ahora el agua, su tibieza, su magia soñolienta
es diferente.
Ahora oigo desde que mi piel conoce que es de día,
cantos de tiempos clandestinos
sonando audaces, altos desde la mesa de noche
y me levanto y salgo y veo "compas" atareados
lustrando sus botas o alistándose para el día
bajo el sol.
Ya no hay oscuridad, ni barricadas,
ni abuso del espejo retrovisor
para ver si me siguen.
Ahora mi aire de siempre es mas mi aire
y este olor a tierra mojada y los lago s allá
y las montañas
pareciera que han vuelto a posarse en su lugar,
a enraizarse, a sembrarse de nuevo.
Ya no huele a quemado,
y no es la muerte una conocida presencia
esperando a la vuelta de cualquier esquina.
He recuperado mis flores amarillas
y estos malinches de mayo son mas rojos
y se desparraman de gozo
reventados contra el rojinegro de las banderas.

Ahora vamos envueltos en consignas hermosas,
desafiando pobrezas,
esgrimiendo voluntades contra malos augurios
y esta sonrisa cubre el horizonte,
se grita en valles y lagunas,
lava lagrimas y se protege con nuevos fusiles.
Ya se unió la Historia al paso triunfal de los guerreros
y yo invento palabras con que cantar,
nuevas formas de amar,
vuelvo a ser,
soy otra vez,
por fin otra vez,
soy.


Gioconda Belli

10 comentaris:

Jesus Dominguez ha dit...

Genial, un post muy completo.

Juan Ojeda ha dit...

Ser mediante el seguir siendo, quizás sea uno de los actos más sublimes a la hora de vivir; nos has regalado un poema muy intenso, indispensable en un mundo donde existir es primero dejar de existir, hay que destruirse por completo para construir algo nuevo, lo que no es porque no tiene nombre pero es porque nos cobija.

Un fuerte abrazo Frida, mucho cariño aquí desde el sur. Gracias.

Tempus fugit ha dit...

Rojo y negro... Y tras la revolución, la instauración de un nuevo orden, de una nueva libertad...la LIBERTAD.

besos

Comando Dharma ha dit...

Revestido de consignas hermosas....
Hace muchísimos años abandoné la CNT al grito interno de si no puedo romper mis propias cadenas,como voy a ser capaz de romper las de la sociedad.
Y no es que no me emocione profundamente ante palabras como las de esta entrada, ni que no me enfade ante la infinitud de injusticias que me rodean, ni que no haga nada para acabar con ellas, pero como mi hermano Santoka mi revolución es ser honesto conmigo mismo y revestirme de desnudez

“En la más honda espesura
de la montaña
llegar a la desnudez”



Taneda Santoka

Toni (Comando Dharma)

Aka ha dit...

Versos intensos y guerrilleros, por reencontrarse con uno mismo, sus valores y reconciliarse con su código que le permita seguir avanzando. Lo importante es seguir avanzando recordándose quien es uno, y sin traicionarse, sin dejarse llevar por las masas.

una abraçada ben forta d'una tardor que ja s'acaba!!

Frida la llorona ha dit...

Gracias por tu amabilidad Jesús.

Saludos

Frida la llorona ha dit...

Gracias a ti siempre Juan.
Recordé mis banderas solapadamente, las que fueron, son y serán pero sin atisbo de meláncolia y de desencuentro.
Se añoran tus escritos....siiiii.

Mi cariño está contigo allá por tu preciosa Patagonia amigo mío.

Frida la llorona ha dit...

Luís...rojo sobre negro o su inversa, aunque lo que enarola es justo la palabra que dejaste caer

LLIBERTAD !!! es una buena palabra...

Un munt de petons.

Frida la llorona ha dit...

Comando Dharma...Toni

Aparecen paralelismos importantes en nuestra vidas. Ya veo....tambien yo presumí de militante anarco...ya ves. También descubrí más tarde mediante voluntariados de riesgo que ahora no vienen a colación que yo poco podía hacer, pero lo hicé y fue bueno y fue bueno.

Hace unos días alguen me preguntó:
- ¿tan importante te crees que piensas que puedes salvar al mundo?

Reflexioné largo sobre éllo...y la respuesta que me di, evidentemente era un rotundo NO, amargo eso si.

Gashó.

Gracias Toni.

Frida la llorona ha dit...

Aka estimat, si ....sempre amb els peus reivindicant drets que nomès nosaltres ens em impossat...sóm així de ignorats, jo la primera evidentment...peró si mès no,mai renunciarè els meus principis, mai.

Una bona abraçada amb el poder que l'amistad ens otorga.